پارسي يار
شبکه اجتماعي پارسي زبانان [نسخه آزمايشي]
شبکه اجتماعي پارسي زبانان [نسخه آزمايشي]
RSS
حسين!
يالان دنيا
پيام هاي برگزيده مجله پارسي نامه اتاق پيشنهادات پارسي نامه همه‌ي پيامهاي پارسي يار
حسين!
يالان دنياپيام هاي برگزيده مجله پارسي نامه اتاق پيشنهادات پارسي نامه همه‌ي پيامهاي پارسي يار
برگزيدگان مجله در ارديبهشت 1404
1 - عارفانه هاي يک دوست
2 - جوادتبريزي
سي رتبه برگزيده بر اساس تعداد کل پيام در مجله
1 - آواي روستا
2 - « لنگرودي »
3 - *ابرار*
4 - ذره بين زنده
5 - * گل نرگس *
6 - تبسم بهار ♥
7 - قافيه باران
8 - خادمة الشهدا
9 - علي در کلبه درويشي
10 - محمد_عابديني
11 - ياسيدالکريم
12 - هما بانو
12 - * کميل *
13 - .:راشد خدايي:.
14 - *بنت فاطمه*اظهر
15 - گلهو قطعه اي ازبهشت
16 - انديشه نگار
17 - *زهرا.م
18 - مجنون الحسين ع
19 - *ميثم*
20 - ||عليرضا خان||
21 - شبستان نور
22 - * هاتف *
23 - در انتظار آفتاب
24 - «امير معظم»
25 - *قاصدك*
26 - ♥ ح. بالايي
27 - ساعت يك و نيم
27 - محمد جواد س
28 - شهريار کوچه ها
28 - مهسا خانوم
29 - ميراب عطش
30 - قلمدون
30 - *سحربانو*
+
نقشي که باران مي زند بر خاک
خطي پريشان
از سرگذشت تيره ي ابرست،
ابري که سرگردان به کوه و دشت مي راند.
تا خود کدامين جويبارش خرد
روزي به دريا باز گرداند.
+
با توأم اي لنگر تسکين،اي تکانهاي دل! اي آرامش ساحل!،با توأم اي نور!اي منشور!اي تمام طيفهاي آفتابي!اي کبود،ارغواني!اي بنفشابي!با توأم اي شور ، اي دلشوره ي شيرين!با توأم اي شادي غمگين!با توأم اي غم!غم مبهم!اي نمي دانم!هر چه هستي باش! اما کاش...نه، جز اينم آرزويي نيست: هر چه هستي باش!اما باش!
+
ما با خود رفتگانيم
و آنچه از ما بر جاي مانده است
پيکري است تهي،
با حفره هايي در صورت
که مي گويند روزگاري در آنها درخشش عجيبي بود
از چشم هايي که از حادثه عشق تر بودند
و خدا را در چند قدمي خويش مي ديدند!
+
بگذار سپيده سر زند.
چه باك كه من بميرم و شبنم فرو خشكد.
و شبگير خاموش شود و شباهنگ گنگ گردد.
و مهتاب رنگ بازد و ستاره سحري باز گردد.
و را كهكشان بسته شود ...
بگذار سپيده سر زند و پروانه به سوي آفتاب پركشد
بگذار...
+
س ل ا م!!!
3 نظر ديگر ...
سلام اقا حسين...کم پيدا شدين؟! - سارا زيبايي
كم سعادت شدم حتما،خوب هستين؟؟؟؟ - حسين!
3 نظر ديگر ...
س ل ا م - ستايشF.A
سلام - يه شيعه
+
دست ها بالا بود،هر کس سهم خودش را طلبيد،سهم هر کس که رسيد داغ تر از دل ما بود،نوبت من که رسيد،سهم من يخ زده بود،سهم من چيست مگر:يک پاسخ،پاسخ يک حسرت،سهم من کوچک بود،قد انگشتانم،عمق آن وسعت داشت،وسعتي تا ته دلتنگي ها،شايد از وسعت آن بود که بي پاسخ ماند...
+
نم نم باران كم است اي آسمان فرياد كن،
قامت پيچك خميده است آسمان بيداد كن،ريشه ها در قعرخاك و سايه ها روي زمين،آسمان اين سايه ها را از قفس آزاد كن،دست خورشيدي اگر بر قامت پيچك زدي،شاپركها را فقط با نور ماهت ياد كن،شيشه ي عمر شقايق از دلش محكمتر است،اندكي هم اين نصيحت را به گوش باد كن،بغض نيلوفر فقط با گريه ات وا مي شودآسمان همت كن و نيلوفري را شاد كن....
+
در نبود بال و پرهايي که رسم پروازند، سقوط تکراري است، اي پرندهء مهربان براي حرمت پرواز حتي اگر مي تواني آسمانت را عوض کن...
+
شعري ازتنهايي خودرا نوشت!،باد آمد شعراو راخواندورفت،زير پاي شعراو زيبا نوشت،شعر باران ريخت کم کم روي کوه،سبزه هابرگ هازيبا شدند،آفتاب آمددوباره بي صدا،شاپرک ها نا گهان پيدا شدند،لحظه هاي بعدبادآمدو نوشت،شعرزيبايي به روي آسمان،شعر رنگارنگ اورا کوه،خواند بود،شعر تازه اش رنگين کمان،روي گلبرگ گلي بر سبزه ها،قطره اي از شعر باران مانده بود،مثل شبنم بودبرگلبرگ گل،آفتاب از دورآن راخوانده بود...
ظاهرا تصويرتون ايراد داره - ناکام دات کام
+
به من تكيه كن!من تمام هستي ام را دامني مي كنم تا تو سرت را بر آن بنهي! تمام روحم راآغوشي مي سازم تا تو درآن ازهراس بياسايي!تمام نيرويي را كه در دوست داشتن دارم دستي مي كنم تا چهره وگيسويت رانوازش كند!تمام بودن خود را زانويي ميكنم تا بر آن به خواب روي!خود را,تمام خود را به تو مي سپارم تا هر چه بخواهي از آن بياشامي,ازآنبرگيري,هر چه بخواهي ازآن بسازي،هر گونه بخواهي باشم!از اين لحظه مرا داشته باش!!!
+
سينه از آتش دل در غم جانانه بسوخت،
آتشي بود درين خانه که کاشانه بسوخت،
تنم از واسطه دوري دلبر بگداخت،جانم از آتش مهر جانانه بسوخت،سوز دل بين که بس از آتش اشک دل شمع،دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت،
آشنايي نه غريبيست که دل سوز منيست،
چو من از خويش برفتم دل بيگانه بسوخت...
▌► | ► | ◄