یک پنجره برای دیدن...

یک پنجره برای شنیدن...

 از آنجاخورشید را به غربت گلهای شمعدانی مهمان کرد...

دوست واژه است

 واژه ای که از لب فرشته ها چکیده است                 

 دوست نامه است

 نامه ای که از خدا رسیده است

 نامه ی خدا همیشه خواندنیست

 توی دفتر فرشته ها

 واژه ی قشنگ دوست  ماندنیست

 راستی دلت چقدر

 آرزوی واژه های تازه داشت

 دوست گل ات رسید

 واژه را کنار واژه کاشت

 واژه ها کتاب شد

 دوستت همان دعای توست

 آخرش دعای تو مستجاب شد

ای آن که چشمانت مرا به سوی خود می کشد

 ای آن که دست هایم گرمی دست هایت را می طلبد

 ای آن که صدای طپش قلبم یکسره عشق توست

 بدان که بی دلیل تر از  هر آن چه نام دلیل بر آن می گذارند دوستت دارم

که عشق میدان دوست داشتن بی دلیل است

صدا کن مرا

خواب نمی بینم

این اتفاق طولانی

می افتد

می افتد

و می افتد

فرو می روم توی

سنگ

مثل مرجانی

که مردابی

می روم

توی تاریکی

آسمان اینجا سرد است

توی دریاها

عکسهای خودم را

می بینم

برف می بارد

تاریکی است

توی تاریکی برف می بارد... 

کافی ست تنها لحظه ای

وگرنه

پنهان است...

غنچه از خواب پرید و گلی تازه به دنیا آمد

خار خندید و به گل گفت : سلام

گل صمیمانه به او گفت : سلام

تا تابستان بود
من تب کرده و
داداغ بودم
آن روز رنگ از رخ پریده
که دستانت س س سرد و
مهر سکونت بر لبانت
من ابر بودم و می باریدم
می غریدم
اما تو
آسمان وار
عروج می کردی
بی ابری
بی مه ای
خورشید طلوع می کرد در تو
اما من
من غروبش را می دیدم
رنگ سرخی که
روی ماهت ریخته
تو تابستان بودی و پر ثمر
اما من، من چه؟
من زرد بودم و خزان زده
ت ت تب دار و بی تاب
می دویدم سوی خورشید
خورشید می دوید سوی کوه
این بار درست می دیدم
غروب کرد خورشید

گاهی سرشارم از محبت

گاهی تهی از احساس

گاهی شادم و خندان

گاهی سرد و یخبندان

من منم ? خود خودم

تنها ? ساکت ? مغرور

عاشق ? ساده ? درسخون

اینجا می نویسم

چون نیاز دارم به نوشتن

چون اگر ننویسم?

احساساتم بر روی هم تلنبار

می شوند

و از یاد می برم حسی را که

امروز نسبت به اطرافیانم دارم

وقتی نیستی خورشید، غروب را گریه می‌کند

و سنجاقک‌ها روی پلک خسته جاده می‌میرند.

انگار خاک، اسکله شبنم‌ها می‌شود و خاطره‌هایم را می‌بلعد.

باد سقف آرزوهایم را با خود می‌برد و رؤیاهایم میان پیچ و خم فاصله‌ها گم می‌شوند.

وقتی نیستی، دنیا نیست.

 پس به اندازه تمنّای چشمانم، به وسعت دنیا دنیا ستاره بخند.