_{کاش همــان کودکــی بودم که دیشب زیر نور ستــاره}

_{حرفهــایش را از نگاهش}

_{میشد خــوانــد،}

_{اما اکنون اگر فریــاد هم بزنم کســی نمی شــنود...}

_{دل خوش کرده ام که ســــکــــــوت کرده ام}

_{زیر نور ماه. در لحظه ای که کسی اینجا نیست،}

_{ســــکــــوت شکست نیست، ســــکــــوت مادر فریادهاست...}

_{و ســـکــــوت رنگ معصومیت هاست...}

_{دنیا را ببین...}

_{بچه بودیم از آسمان باران می آمد،}

_{بزرگ شده ایم از چشمهایمان می آید...}

_{بچه بودیم، درد دل را با هزار ناله می گفتیم،}

_{و همه می فهمیدند،}

_{بزرگ شده ایم، درد دل را به صد زبان می گوییم،}

_{اما هیچ کس نمی فهمد}

_{حال من مانده ام و این همه شــــب و ســـتــــاره}

_{که همزبان تنهایی هایم شده اند زیر نور مـــاه}

_{کاش آن روز زیر باران پای پیاده تو هم بودی}

_{که به دنبال تو تا به امروز ســـکـــوت نمی کردم}

_{...کاش صدایی از ســـکـــوتم شنیده می شد تا در این خلوت زیر باران}

_{محتاج این همه ستاره نبودم}

_{کاش پگاهی گرم انتظار دلم را می کشید}

_{در این دنیای قاصـــدکی} ...