دوست داشتن ، آغاز و پایانی ندارد و " جاوید است و ماندگار ."

" عشق را تجربه کردم و در آن ، تا پایان زندگانی ، غوطه ور ، باقی خواهم ماند ."

" بی نهایتی با علم به خویشتن ، ابدی و ازلی است و ما در دریافت های خویش ، محدود خواهیم ماند ."

" تحقیق به پایان نرسید ولی ما از ادامه آن ، باز ماندیم و به دریافت های خود ، رضایت دادیم ."

حاصل ،  هر چه باشد ، می شود چنین تعریفش کرد :

آنچه از من یافتی ، از من نیست ، یافته ی  تو  از بخشی از وجودت می باشد .

 اگر خوب یافتی ، قدر وجود خود را بدان و بر خوبی های خود پای فشار

و اگر بد یافتی ، از بدی های وجودت ، دوری کن . ولی آنچه من از تو یافتم ،

 لطافت های  وجودم بود که تا  پایان عمر ، پاس می دارمش و به داشتنش ،

 بی نهایت را سپاس خواهم گفت .

بدان : شروع هر کاری ، ساده می نماید ولی نگهداری و به پایان رساندنش ،

 به این سادگی هم نیست . هر کاری را در زندگی شروع کردی ،

 به انجامش بیاندیش و از کارهای بی سرانجام ، پرهیز کن .

 تو را آنچنان که بی نهایتی را ستایش می کنم ، بدون حد و اندازه ،

دوست دارم و همه ی دوستی های خود را ، با جانم و برای همیشه ، نثارت خواهم کرد .

اشک چشمانم را امساک می کنم ولی بدان :

 اشک قلبم ، همیشه آینده تو را از هر آسیب ،

شستشو داده و آینده ای سرشار از بهترین ها را در پیش خواهی داشت .

حضور ، در تحقیق دوست داشتن ، حصوری شجاعانه و شایسته بود .

 ای کاش تا آخر می ماندی ، آنچنان که سحر می ماند .