من از ورای تمامی سخنان ناب، سکوت را برگزیدم.
شاید میان آن همه ناگفته ی خاموش،
پیوندی از کلمات مدفون،
پیله ی حقیقت را دریده و درد را فریاد زند.
درد صبح شد،مستی پرید
و تنها ماند حسرت و غم
تازه فهمیدم طعنه های شراب را......
عناوین یادداشتهای وبلاگ
بایگانی
دوستان