یالان دنیا

دسترسی ها

+ آنکه مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت در این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت خواست تنهایی مارا به رخ ما بکشد تنه ای بر در این خانه تنها زد و رفت دل تنگش سر گل چیدن از این باغ نداشت قدمی چند به آهنگ تماشا زد و رفت مرغ دریا خبر از یک شب دریایی داشت گشت فریاد کشان بال به دریا زد و رفت چه هوایی به سرش بود که با دست تهی پشت پا بر هوس دولت دنیا زد و رفت
+ توکل یعنی : اجازه بدهی خداوند خودش تصمیم بگیرد ! تو فقط دعا کن و پیشاپیش شاد باش و ایمان داشته باش که خداوند... دعایـت را بــــــــــــــــــزودی مســــــــتجاب میکند !!! چون خداوند ... نه به اندازه آرزویت ، که به اندازه امــــــــــــــید و اطـــــــــمینان توست ، که میبخشد...
+ خــٌــدایــــــا !! آغوشـَــ‌ت را اِمشب به من میدَهـــــی ؟ برای گفتن ! چیــــزی نـَــدارم .. امـــا برای شنفتن ِ حرفهـــــای تو ؛... گوش بسیــــــار . . . می شـَــود من بغـــض کنــَــ‌م ؟ تو بگـــویی : مگر خدایت نباشــَــد که تو اینگــــونــ‌ه بغض کنــــی . . . ؟ می شود مـَــ‌ن بگویـــَــ‌م "خـدایـــــا" تو بگـــویی : جان ِ دلـــ‌م . . . ! می شـــود
+ خواستن همیشه توانستن نیست. گاهی فقط داغ بزرگی است که تا ابد بر دلت . . . می ماند.........!!
+ گاهی حتی سالها حرف زدن کافی نیست! با بعضی ها باید به سکوت رسید، به یک لبخند، به یک نگاه! رهایشان کرد، و با اطمینان به دست طبیعت سپردشان. طبیعتی که در آن هر حضوری سایه ای، هر صدایی پژواکی، هر زهری پادزهری، و هر عملی عکس العملی دارد. باید گذشت، رها کرد، آرام بود و ایمان داشت، که زندگی در دنیا بی حساب نیست...
+ آدمها را بدون اینکه به وجودشان نیاز داشته باشی دوســـــت بدار..... کاری که خـــــدا با تـــو می کند. . .!
+ دعوتم کن شاید بیایم تو که آرام و بی خیال آن گوشه نشسته ای که ببارم دستهایت هنوز طعم هیچ دعایی نچشیده اند دعایی کن شاید ببارم!!!
+ وقتی دلگیریم و تنها همه کاسه کوزه رو سر تو میشکنیـــــم.... دیواری کوتاه تر از تو پیدا نمیکنیییم خدا.... ما رو ببخش ....شاید بهترین بنده ات نباشییم اما تو واسه هرکسی با هر آیینی بهترینی...
+ من امشب ... خدایم را صدا کردم نمی دانم چه می خواهی ولی امشب ... برای تو برای رفع غمهایت برای قلب زیبایت برای آرزوهایت به درگاهش دعا کردم و می دانم ! خدا از آرزوهایت خبر دارد یقین دارم !
+ خدایا اگر درمان تویی ، دردم فزون باد وگر عشقی ، سهم من جنون باد . . .

خدا در جاده های تنهای بی انتها نیست

به دنبالش نگرد

خدا در نگاه منتظر کسی است که به دنبال خبری از توست

خدا در قلبی است که برای تو می تپد

خدا در لبخندی است که با نگاه مهربان تو جانی دوباره می گیرد

خدا آن جاست

در جمع عزیزترین هایت

خدا در دستی است که به یاری می گیری

در قلبی است که شاد می کنی

در لبخندی است که به لب می نشانی

خدا در بتکده و مسجد نیست

گشتنت زمان را هدر می دهد

خدا در عطر خوش نان است

خدا در جشن و سروری است که به پا می کنی

وخدا همینجاست در قلبت...

نظر()

تنهایی حسین 91/3/8:: 11:38 ع

آن که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت
در این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت

خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد
تنه ای بر در این خانه ی تنها زد و رفت
...
دل تنگش سر گل چیدن ازین باغ نداشت
قدمی چند به آهنگ تماشا زد و رفت

مرغ دریا خبر از یک شب توفانی داشت
گشت و فریاد کشان بال به دریا زد و رفت

چه هوایی به سرش بود که با دست تهی
پشت پا بر هوس دولت دنیا زد و رفت

بس که اوضاع جهان در هم و ناموزون دید
قلم نسخ بر این خط چلیپا زد و رفت

دل خورشیدی اش از ظلمت ما گشت ملول
چون شفق بال به بام شب یلدا زد و رفت

هم نوای دل من بود به تنگام قفس
ناله ای در غم مرغان هم آوا زد و رفت

نظر()

یادمان نرود حسین 90/12/2:: 10:58 ع

اگر نیامده بودی دریا زلال نمی‌ماند

درخت

راهی آسمان نمی‌شد

ابر با کدام بهانه

به پای زمین می‌افتاد؟

گنجشک‌ها دیوانه نمی‌شدند

که برای دانه‌ای از آسمان به زمین بیایند.

اگر نیامده بودی پرنده و آسمان و ابر نبود

آنگاه کسی برای خودش دلتنگ نمی‌شد که ببارد

اگر نبودی من از بهشت بیرون نمی‌آمدم

اگر نبودی آب‌ها در وضوی کدام فرشته زلال می‌شدند ؟

رودخانه‌ها به سوی کدام دریا می‌دویدند ؟

می‌بینی تو‌ بهانه تولد من

و دلیل بودن دریا و درخت و آسمان و پرندگانی

پس بمان تا زندگی ادامه داشته باشد

تا درخت برقصد تا پرنده اوج بگیرد فرود بیاید

ـ دور خیز پرندگان را به آسمان می‌بینی؟

اوج می‌گیرند که عاشقانه‌تر در پایت بیفتند ـ

تا رودخانه بشکند تا آبشار متولد شود

امروز بارانی از تو جهان را به مهربانی کشانده است

امروز می‌دانم تولد تو، ‌تولد درخت

تولد‌‌ باران و‌ آبشار است...

نظر()

اگرحرفهای دلم بی اگر بود.... حسین 90/9/24:: 10:48 ع

اگر داغ رسم قدیم شقایق نبود

اگر دفترخاطرات طراوت پر از ردپای دقایق نبود

اگر ذهن آیینه خالی نبود

اگر عادت عابران بی خیالی نبود

اگر گوش سنگین این کوچه ها

... فقط یه نفس می توانست یکریز

شبی چشمهای درشت توراجای شبنم ببارد

اگر ردپای نگاه تورا باد و باران

ازاین کوچه ها اب وجارو نمی کرد

اگر قلک کودکی لحظه هارا پس اندازمی کرد

اگر اسمان سفره ی هفت رنگ دلش رابرای کسی بازمی کرد

و می شدبه رسم امانت

گلی رابه دست زمین بسپریم

و ازاسمان پس بگیریم

اگرخاک کافر نبود

و روی حقیقت نمی ریخت

اگر ساعت اسمان دورباطل نمی زد

اگر کوهها کر نبودند

اگر آبها تر نبودند

اگر باد می ایستاد

اگرحرفهای دلم بی اگر بود

اگرفرصت چشم من بیشتر بود

اگرمی توانستم ازخاک یه دسته لبخند پرپر بچینم

تورامی توانستم ای دور از دور یک بار ببینم....

نظر()

ای کاش ... حسین 90/8/18:: 9:42 ع

ای کاش درختی باشم

تا همه تنهایان

از من پنجره ای کنند

و تماشا کنند در من

کاهش دلتنگی شان را

اگر اینگونه بود

پس دلم را

به سمت دست نخورده ترین قسمت آسمان می بردم

تا معبر

بکر ترین عطرها باشم

که تاکنون

هیچ مشامی

نبوییده باشد

و قاب تصویر های متحرک

ازخیال سبز

در باغ آسمان

که قوی ترین چشم ها آن را

رصد نمی توان کرد

ای کاش درختی باشم

تا از من در یچه ای بسازند

و از آن خورشید را بنگرند

که حرارت و بزرگی را

ازپیشانی مردی وام گرفت

که خانه ای داشت

کوچک تر از دو گام که برداری

ای کاش مرا تا خداوسعت دهند

تا نشان دهم

انسان یعنی

چهل سال آیینه وار زیستن

من تصویر هایی دارم

از سکوت

که در بیابانش

واژه ها لالند

و کلمه ها کوچک

بروز سکوت

در جنگل کلمه

چگونه آیا ؟

ای کاش پنجره ای باشم !

نظر()

دوست داشتن حسین 90/8/8:: 7:24 ع

دوست داشتن

درد است

نه دردی که از پای بیفکند

دوست داشتن

زخم است

زخمی که انسان

با دست خویش بر قلب میزند

جریانی تند و دائم

از مبداء تا مقصد

دوست داشتن

فریاد همیشگی قلبها است

و دردی است

که مرحمش

درد است...

نظر()

سکوت حسین 90/7/5:: 1:23 ص

اگر سکوت ِ این گستره ی بی ستاره مجالی دهد،
می خواهم بگویم : ســـلام!

اگر دلواپسی ِ آن همه ترانه ی بی تعبیر مهلتی دهد،
می خواهم از بی پناهی ِ پروانه ها برایت بگویم!

از کوچه های بی چراغ!
از این حصار ِ هر ور ِ دیوار!
از این ترانه ی تار...

مدتی بود که دست و دلم به تدارک ِ ترانه نمی رفت!
کم کم این حکایت ِ دیده و دل،
که ورد ِ زبان ِ کوچه نشینان است،
باورم شده بود!

باورم شده بود،
که دیگر صدای تو را در سکوت ِ تنهایی نخواهم شنید!

راستی در این هفته های بی ترانه کجا بودی؟
کجا بودی که صدای من و این دفتر ِ سفید،
به گوشت نمی رسید؟

تمام دامنه ی دریا را گشتم تا پیدایت کردم!
آخر این رسم و روال ِ رفاقت است،
که در نیمه راه ِ رؤیا رهایم کنی؟

می دانم!
تمام اهالی این حوالی ، گهگاه عاشق می شوند!
اما شمار ِ آنهایی که عاشق می مانند،
از انگشتان ِ دست بیشتر نیست!

می ترسیدم - خدای نکرده ! -
آنقدر در غربت ِ گریه هایم بمانم،
تا از سکوی سرودن ِ تصویرت سقوط کنم!

اما آمدی!
همراه همیشه ی نجات و نجابت!
حالا دستهایت را به عنوان امـانــت به من بده!

نظر()

زندگی حسین 90/6/30:: 8:56 ع

زندگی رقص نجیبی ست

که از چشمه ی بودن، جاریست

رقص یک شاپرک بازیگوش

لای یک دسته گل ِ یاس معطر در باغ . . .

رقص ِ یک نغمه ی آرام ِ اذان

که شبی باد میان من و این قبله پراکنده کند . . .

رقص کِرمی شب تاب

که شبیه تپش ِ خورشید است . . .

زندگی شعر نجیبی ست

که در دفتر ِ اندیشه ی این گنبد ِ دَوار

پر از قافیه است . . .

چه کسی گفت خدا شاعر نیست؟؟

نظر()

رنگ ها حسین 90/4/29:: 11:43 ع